II.Bölüm:İHANET

     Mecbursun bazen istemediğin,sevmediğin herşeye.Gitmek istemezsin mesela.Yada kalmak. Seversin.Hiç gereği yokken.Kimilerine bu komik gelir.Hakkında hiç birşey bilmediklerindendir aldırma. Büyükler küçüklerin aşktan hiç bir bok anlamadığını savunur.Ardından çocukluk aşklarını anlatırlar.Gözleri parıldar.Dudaklarında hasret bir tebessüm.Ne kadar ironik.İllaki duygularımızın bellirli bir yaştan sonra işlevsel olması gerektiğini savunurlar.Bende küçük yaşta aşık oldum.Öyle bir kızdı ki klasiktir yanında vaktin nasıl geçtiğini anlamazdım.Hiç üzülmezdim.Hüzün yoktu o varken.Sigara almaya gitsem iki dakikalık yolda asırlık hayaller kurardım.Şanslıydım da biraz.Sadece biraz.
    Aynı apartmanda oturuyorduk.Bir kat altımızdalardı.Ben bunu çok sonradan fark ettim.Okula yeni gelmişti.Kısa etek.Kilotlu çorap.Beyaz gömlek.Klasik orospu tasviri.Ön yargıların hiçte iyi bir şey olmadığını sonradan öğreneceğimi nereden bilebilirdim ki.Ne kadarda doğru söylemiş Hz.Ali meğerse;Söz ağızdan çıkana kadar esirindir,ağızdan çıktığında ise sen onun esirisindir.Arkadaş arasında söylenmiş bir sözün çoğu insanın kalbini kıracağını nereden bilebilirsin.Geldiği gibi orospu damgasını vurmuştum.Diğer tüm erkeklerin ilgisi üstündeydi.Kardeşim dediklerimin bile.Ben ise yüzüne bakmazdım.Kızlar ve erkeklerden oluşan büyük bir grubumuz vardı.Kızlar yalnız kalmasın diye arasına almış bunu.İyice sıkı fıkı olmaya başladık.Zek diye seslenirdik.Günler geçtikçe gerçekler birer birer gün ışığına çıkıyordu.Kız geldiği ilk haftadan kardeşim dediğim Onur’la çıkmaya başlamış.Çocukda dalga geçeriz diye bize söylememiş.Ayrıldıktan sonra söyledi.Çekingendi,oda yeni girmişti aramıza.Birazda sevilmezdi ilk zamanlar.Çekinmesinin sebebi budur belki.Sonra ki yıllarda bir tek o kalacaktı yanımda bilemezdim.Zek hiç hız kesmeden bir onunla bir bununla çıkmaya devam ediyordu.İlçede resmen benim tanıdığım insanlardan daha çok kişiyle çıkmıştı.Aldırmıyordum.Umurumda da değildi zaten.Oğuz vardı kardeşim gibiydi her bi boku beraber yedik.Zek artık Oğuz’a sarmıştı.Oğuz’la çıkarken liseden biri yüzük yollamış Zek’e.Hesap sorucaz.Kardeşimizin manitası ya hakkımız var sonuçta.Çocuk çok rahat bir şekilde olayı kapattı biraz da atarlaştık.Traji komiktir ki Zek bir hafta sonra yüzük yollayan çocukla çıkmaya başladı.Tabi bir hafta prensibi olduğu için bir hafta sonra ondan da ayrıldı.Herkes Zek’in Oğuz ve benden hoşlandığı konusunda hem fikir olmuştu 7 ay sonra…Sınavlar dönemi olduğu için hocalar motivaston etkinlikleri yapardı.Etkinliklerde eşleşirdik.Ben hep en köşede yerde otururdum.Yanıma gelirdi.Anlamazdım.Bir gün İrem geldi yanıma Onur’un 3 yıl sürecek olan aşkı.Yengemiz.Kızlara fazla düşkün olmadığım için,grubumuzda da herkes bir biriyle çıktığından dolayı bir ben kalmıştım sap olarak.Kavak Yelleri gibiydi yaşantım.Kimin kimle olduğu belli değildi.İrem bana birini ayarlamak istediğini,kimi istediğimi sordu.İlk başta içimden “Bana mı yürüyor lan bu?” diye geçmedi değil.Benden hoşlanan birilerinin olduğunu söyledikten sonra fikrim değişmişti.Tahminlerim kuvvetli olduğundan az çok biliyordum o kişiyi.İstemem yan cebime koy hesabı yaptım.Olursa olur hayırlı falan dedim.Fazla süre geçmeden İrem kalktıktan sonra Zek geldi yanıma.Yine eş olmuştuk oyunlar falan.Bir iki gün sonra bana çıkma teklifi etti.İlk kez bir kız teklif etmişti.Olağan üstü bir olaydı.Reddettim.Buna rağmen sevgili olsak yaşayamayacağım mutluluğu yaşamıştım.Öyle bir hal almıştıki ilişkimiz arkadaşlarım tavır almıştı.”Çıkıyorsunuz ve bize söylemiyorsunuz!”. Aslında çıkmıyorduk.Mutluyduk.En azından ben öyle sanıyordum.